We zijn dankbaar dat we nu de gehele tijd konden blijven, gezond zijn gebleven en bewaard op alle wegen.
We hadden diverse punten op ons programma staan, die we moesten checken, bespreken en in gang zetten. Dat ging met name over ons netwerk, relaties versterken/uitbreiden, verantwoordelijkheden, taken bespreken. Contracten vastleggen, werkbeschrijvingen maken, afspraken met de bank, advocaat ed. De dierenprojecten zijn we langsgelopen en het aantal dieren stijgen en meer mensen kunnen we hier blij mee maken. De weduwen en wezen kunnen met hun dier geld maken, door de jongen te verkopen. In Lalle is het storehouseproject vanaf 25 juli van start gegaan, en toen wij weggingen, was nagenoeg alles opgekocht voor het budget wat we nu hadden. In Agule zijn we later gestart omdat er nog een en ander doorgesproken moest worden met de werkers daar. Vanaf 1 september zijn zij gestart met de opkoop, zij slaan het op in de store van Richard, de Pastor en zullen het ook vandaar gaan verkopen over een paar maanden. Het transport van Agule naar Lalle is nl erg duur geworden vanwege de hoge benzineprijzen. We hebben nu 4 mensen in dienst voor het Storehouse. We hopen dat we met het sponsorgeld de komende 3 jaar garant kunnen staan voor hun salarissen. Dan geeft dat gelegenheid om de winst van het voedsel gelijk weer in te zetten in de storehouse. 10 % van de winst willen we gebruiken om de armen van voedsel te voorzien. We kunnen 2x per jaar opkopen en verkopen, dus de winst kan snel vermeerderd worden. Hier hebben we zeker gebed voor nodig. Want de mensen hier zijn erg afhankelijk van het weer. De oogst in het voorjaar was grotendeels verloren gegaan door de erge droogte. Normaliter heb je 2 goede regentijden, maar ook hier verschuift het klimaat, en zorgt ervoor dat de tijden niet meer zo nauwkeurig zijn en de regen minder is dan anders. Deze keer, hadden wij al veel regen, en soms baalden wij ervan, want je moet dan soms je programma aanpassen, en de wegen zijn dan gelijk erg slecht begaanbaar. Maar voor de Oegandezen is de regen een grote zegen, ook al worden ze zelf helemaal weggeregend, want het gaat soms keihard, dat maakt ze niet uit.
In Agule is David begin van het jaar gestart met een medische savinggroup. We hebben deze groep mogen ontmoeten en geweldig hoe dit loopt. De groep bestaat nu uit 40 leden die allemaal geld lenen maar met rente terugbetalen, waardoor er meer leningen uitgezet kunnen worden maar vooral ook het doel om met de rente kinderen met een medisch probleem kunnen helpen. De leden zijn zelf allerlei soorten business gestart, bijv verkoop van visjes , schoenen of kleding of een visnet wordt gekocht om zo te kunnen vissen, of op een andere manier wordt er geld gemaakt. OP deze manier helpen we vele gezinnen, want kunnen dan hun schoolgeld betalen maar helpen we ook de kinderen die ziek zijn. WE waren getuigen van James, die door ons geholpen is met een hartoperatie, en nu volledig gezond is, en niet te onderscheiden van zijn tweelingbroer. En van Sam, die klompvoetjes had en nooit zou kunnen lopen, maar nu rent en danst. Van het gezin van Stella, wat we geholpen hebben met het betalen van een operatie van haar oudere zus, en toen zij en haar vader overleed, de begrafenis hebben betaald en de moeder geld gegeven hebben voor de start van een kleine business. Er komen steeds meer vragen, en dat is lastig. Onze stichting in Oeganda heet Petah Tikvah, en betekent Deur van Hoop, en dat willen we voor iedereen zijn, maar moeten ook bekennen dat wij dat niet kunnen. WE blijven bidden dat God bovennatuurlijke dingen gaat doen.
Naast onze projecten, was het erg goed om de kerken, de dorpen te bezoeken. De kerk in Lalle is door een Zuid –Koreaanse stichting helemaal opgeknapt, dus de ramen, deuren zitten er nu in en er is gepleisterd en geschilderd. De kerk is erg mooi geworden , alleen moeten ze nog verder sparen voor stoelen en muziekinstallatie. De leden van de kerk moesten zelf ook een bijdrage leveren, ze hebben dan veel over voor hun kerk. Het bezoek aan de gevangenis en het ziekenhuis was weer heel bijzonder. In de gevangenis mochten we het evangelie brengen aan meer dan 1100 mannen en 60 vrouwen. We hadden als cadeau zeep gekocht voor iedereen, dit is zeep waar ze zichzelf maar ook hun kleding mee wassen.
Dit hadden we ook voor de vrouwen op de kraamafdeling mee genomen. Het spreken voor zoveel mannen geeft gewoon kippenvel, een aantal bewakers zijn ook christen, en zodoende zijn er ook kerken in de gevangenis. Je kunt je er mogelijk iets bij voorstellen, met zoveel mannen zingen, en dan iedereen aan het eind met hun handen in de lucht om de liefde van Jezus te ontvangen. Velen hebben een keuze gemaakt om Hem te leren kennen. Ook mochten we voor een aantal mannen , die Moses heten, bidden. Jeanet had deze naam op haar hart gekregen, en deelde dit met ze, en ze mocht persoonlijk voor ze bidden en over ze Gods woorden uitspreken. ook de vrouwen waren vol verlangen om meer van de Heilige Geest, Gods liefde te ervaren, te ontvangen. Als we weer komen, mogen we zo binnenkomen bij de gevangenis, we hoeven geen toestemming meer te vragen via allerlei papieren, we zijn altijd welkom. De Deur gaat helemaal OPEN daar, dat is HOOP. In het ziekenhuis hebben we voor iedere vrouw, die bevallen was, of nog moest bevallen, gebeden. En elk kindje mogen zegenen. Soms zijn de situaties erg schrijnend, er was namelijk een vrouw, die s nachts op een boda ( motorfiets) naar het ziekenhuis gekomen was met pijn in haar buik. Zij had niemand die met haar mee kon gaan, dat is vreselijk hier, want dan zorgt er niemand voor je, kookt er niemand voor je en brengt niemand je eten. We hebben haar eten gegeven en wat geld voor de komende week. Hopelijk redt ze het daar mee.
Zo maakten we mooie momenten mee, die de Heilige Geest leidde maar ook hele moeilijke momenten. We hebben met heel veel mensen mogen bidden, ze naar Jezus mogen leiden, in de kerk, maar ook gewoon op straat, of bij een hutje ergens. Ook zelfs een groepje kinderen, die allemaal hun handen open deden om Jezus te ontvangen in hun leven. maar ook een straatjongen, die bij de auto komt staan, en om wat eten bedelt. Je raakt dan in gesprek en blijkt hij weggelopen te zijn, omdat hij thuis mishandeld wordt. Hij leeft nu op straat, een hard bestaan, je zag ook dat hij iets van lijm snoof, zijn ogen stonden niet goed. Dan geef je zo’n jongen eten en je bidt voor hem maar voor de rest moet je hem loslaten en aan God teruggeven.
Zo ook een jonge moeder, die als weduwe achter blijft met 8 kinderen, een bestaan wat erg moeilijk is. Gelukkig woont ze bij haar ouders en broers/zussen in de buurt, die naar hun mogelijkheden proberen te helpen.
We hebben onderwijs/preken mogen geven, over wie God is, over de kracht van woorden, over de wapenrusting, over de geestelijke strijd is er is. Velen die hun zonden beleden en schoon schip wilden maken, bevrijd werden, genezen werden. God gaf ons gedachten, beelden, bracht ons op plekken, en bracht mensen op ons pad. Dit was het allermooiste, dat we onszelf mochten zijn, en God het door ons heen deed. Hij is zo trouw, liefdevol, maar ook krachtig en overwinnaar.
WE hopen in februari 2023 weer af te reizen naar Oeganda voor een aantal weken, en willen graag met een groter team gaan, dus als je geraakt bent en in de gelegenheid bent om mee te gaan, neem dan contact op met Henk of Jeanet, via 06-44726742 of info@familievedder.nl
We willen langs deze weg iedereen bedanken voor zijn/haar hulp in welke vorm dan ook. We weten dat vele mensen voor ons gebeden en meegeleefd hebben. Dankjewel daarvoor. Ook diegenen die ons financieel ondersteund hebben, heel hartelijk dank, iedere euro komt op zijn plek terecht.
Om ons project voort te kunnen zetten, en meerdere plannen te verwezenlijken, blijven we afhankelijk van giften, dus die bliljven altijd van harte welkom. Maar boven alles danken we onze God, want Hij is onze grootste voorziener, in ALLES! Aan Hem alle glorie.
Comments